Katolicyzm. Jak się tworzy doktryny
Wniebowzięcie na skutek reformy ksiąg liturgicznych za papieży Piusa V oraz Klemensa VIII. Rezultatem owych zmian było wysunięcie na pierwszy plan, jako przedmiotu święta sierpniowego, faktu chwalebnego Wniebowzięcia Matki Bożej, zamiast, jak dotychczas faktu śmierci. Usunięto więc np. z formularza mszalnego kolektę „Veneranda”, wskazującą na śmierć Marii, jako na bezpośredni przedmiot owego święta, a w modlitwie po komunii na wigilię Wniebowzięcia zmieniono słowa: “którzy obchodzimy odpocznienie świętej Bożej Rodzicielki” (“qui sanctae Dei Genitricis requiem celebramus”) na powiedzenie: “którzy uprzedzamy uroczystość świętej Bożej Rodzicielki” (“qui sanctae Dei Genitricis festivitatem praevenimus”). Z brewiarza zaś usunięto tak lekcje z pisma Pseudo-Hieronimowego, jak również ustępy z martyrologiów, wyrażające wątpliwość co do faktu Wniebowzięcia cielesnego. Na miejsce dawnych lekcji na sam dzień Wniebowzięcia wprowadzono najpierw za Piusa V ustęp z homilii, przypisywanej wówczas św. Atanazemu, w którym wyraźnie stwierdzony jest fakt Wniebowzięcia Marii co do duszy i ciała zarazem, a pominięta jest wzmianka o śmierci oraz zmartwychwstaniu. Następnie zaś za Klemensa VIII wymieniono i ów ustęp z homilii Pseudo-Atanazego na urywek z homilii św. Jana Damasceńskiego, mówiący również dosyć jasno o cielesnym Wniebowzięciu.
Ale natura Wniebowzięcia, które jako bezpośredni przedmiot święta sierpniowego uwidacznia się w tekstach mszalnych, nie jest w owych tekstach dość dokładnie sprecyzowana. Nie określają one bliżej, iż chodzi nie tylko o Wniebowzięcie co do duszy, ale również i co do ciała. Wyraz “Assumptio”, choć podsuwa ideę cielesnego Wniebowzięcia i dlatego obecnie tylko w odniesieniu do Najświętszej Marii Panny jest stosowany, nie domaga się jednak z koniecznością takiego rozumienia. Wiadomo przecież, że wyrazem tym określano dawniej w Kościele także wyniesienie do chwały niebieskiej samej tylko duszy.
Brak precyzji przy wskazywaniu przedmiotu święta uwidacznia się również w tekstach brewiarzowych: antyfonach, responsoriach, wersetach. Mówią one także ogólnikowo tylko o chwalebnym Wniebowzięciu, jako przedmiocie święta, np.: “Dziś Maria wstąpiła do nieba, cieszcie się, ponieważ króluje z Chrystusem na wieki”; albo: “Wzięta jest Maria do nieba, radują się aniołowie”; lub znowu: “Maria Panna wzięta jest do niebieskiego przybytku, w którym król królów zasiada na gwiaździstym tronie”; albo jeszcze: “Wyniesiona jest święta Boża Rodzicielka ponad chóry anielskie do królestwa niebieskiego” itp.
