Medycyna

Medycyna [łac. medicina „sztuka lekarska”] – nauka empiryczna.

Nauki empiryczne, inaczej nauki indukcyjne to w klasyfikacji nauk, nauki wyróżnione ze względu na sposób uzasadniania twierdzeń. Nauki empiryczne używają rozumowań indukcyjnych.

Głównym problemem filozoficznym związanym z rozumowaniami indukcyjnymi jest to, czy stanowią one rozumowania uzasadniające: skoro konkluzja wnioskowania indukcyjnego nie jest w pełni uzasadniona przez jej przesłanki, pojawia się problem, w jaki sposób, w jakim stopniu i czy w ogóle wnioskowania indukcyjne prowadzą do prawdziwych wniosków.

Przyjrzyjmy się bliżej zatem temu zagadnieniu. Rozbierzmy na czynniki pierwsze metody jakimi posługuje się medycyna, wyciągnijmy wnioski i odpowiedzmy na pytanie: w jaki sposób zatem podejmowane są decyzje w sprawach tzw. leczenia organizmu ludzkiego.

Podstawową metodą uzasadniania twierdzeń w naukach empirycznych jest indukcja enumeracyjna. Głównymi postaciami tej indukcji są: indukcja enumeracyjna niezupełna, indukcja enumeracyjna zupełna, indukcja eliminacyjna i indukcja statystyczna.

Zacznijmy zatem…

Indukcja enumeracyjna niezupełna obejmuje sytuację, w której opieramy nasze wnioski indukcyjne na ograniczonej liczbie przypadków lub obserwacji, a następnie wyciągamy ogólną zasadę czy regułę. Problem polega na tym, że nawet jeśli wszystkie nasze dotychczasowe obserwacje potwierdzają pewną zasadę, to nie mamy gwarancji, że przyszłe przypadki również będą zgodne z tą zasadą. Przykładem indukcji enumeracyjnej niezupełnej może być sytuacja, w której ktoś obserwuje jedynie białe łabędzie i wnioskuje, że wszystkie łabędzie są białe. Pomimo tego, że wszystkie obserwacje potwierdzają to stwierdzenie, to istnieje możliwość istnienia czarnego łabędzia, którego dotychczasowa obserwacja została pominięta. To pojęcie podkreśla ograniczenia i ryzyko błędu w wnioskowaniu indukcyjnym. Mówiąc inaczej, nawet jeśli coś wydaje się być prawdziwe na podstawie naszych dotychczasowych doświadczeń, nie możemy być pewni, że zasada ta będzie obowiązywać w każdym przypadku.

Indukcja enumeracyjna zupełna to pojęcie, które sugeruje, że można uzyskać pewność co do ogólnej zasady lub tezy, opierając się na pełnym zestawie obserwacji lub przypadków. Jak pokazuje rzeczywistość jest to jednak tylko czysto teoretyczne pojęcie. W praktyce, ze względu na skomplikowaną i dynamiczną naturę rzeczywistości, pełne zebranie wszystkich możliwych przypadków jest niemożliwe. Dlatego w wielu sytuacjach, choć jest to kompletnie niepewne, medycyna opiera się na indukcji enumeracyjnej, nawet jeśli nie jest ona zupełna, aby formułować ogólne zasady czy prawa.

Indukcja eliminacyjna to podejście, które polega na wykluczeniu alternatyw przez eliminację błędnych opcji. W tym rodzaju rozumowania, badacze analizują dostępne dowody i eliminują teorie lub hipotezy, które rzekomo są nieprawdziwe lub mniej prawdopodobne, pozostawiając tym samym jedną lub kilka możliwych odpowiedzi. Czyli jak widać jest to dalej wszystko w strefie domysłu.

Indukcja statystyczna zaś to metoda wnioskowania, która opiera się na analizie statystycznej danych w celu wyciągania ogólnych wniosków lub formułowania hipotez dotyczących pewnych populacji. W odróżnieniu od tradycyjnej indukcji, która może być oparta na pojedynczych przypadkach, indukcja statystyczna korzysta z danych zbieranych z próby populacji, aby uzyskać rzekomo bardziej reprezentatywny obraz ogólnej tendencji.

Podsumowując:

Tendencje, prawdopodobieństwa, domysły, hipotezy i teorie → nauka empiryczna → MEDYCYNA