Ja i mózg czy mózg i Ja?

Rozważenie pytania, czy człowiek ma mózg, czy to mózg ma człowieka, rzeczywiście jest kluczowym zagadnieniem, które dotyka podstawowej kwestii świadomości, tożsamości oraz natury istnienia. Zatem można do tego podejść z dwóch perspektyw:

1. Człowiek ma mózg:

W tej perspektywie mózg jest jedynie narzędziem, które człowiek wykorzystuje do myślenia, podejmowania decyzji i postrzegania rzeczywistości. W takim ujęciu, świadomość, dusza czy „jaźń” człowieka istnieją jako odrębny byt, który wykorzystuje mózg do interakcji z fizycznym światem. To podejście często związane jest z koncepcjami dualistycznymi, które sugerują rozdział między ciałem a umysłem (np. dualizm Kartezjański – umysł jako odrębna substancja od ciała).

2. Mózg ma człowieka:

Z tej perspektywy to mózg jest centralnym elementem, który “posiada” człowieka, tworzy jego osobowość, świadomość, myśli i wszystkie inne aspekty, które identyfikujemy jako naszą tożsamość. W ujęciu materialistycznym świadomość i jaźń są jedynie produktami aktywności mózgu. W tym sensie, mózg jest “panem” człowieka, a to, co nazywamy człowiekiem, to po prostu suma reakcji neurochemicznych i procesów biologicznych w mózgu.

Dwie perspektywy i dwa niesamowicie interesujące, nasuwające się nam w związku z tym, pytania wynikające z każdej z nich, dotyczące egzystencji;

– Jeśli człowiek istnieje niezależnie od mózgu, to gdzie leży to „ja” i jaka jest jego relacja z fizycznym mózgiem?

– Jeśli mózg wytwarza świadomość, to czy „ja” jest tylko iluzją produkowaną przez mózg?                                                                                                                  

A Ty jak uważasz szanowny czytelniku, która z dwu perspektyw to nasza rzeczywistość? 

Z przesłaniem dla świata, Morfeusz