Oświata i wychowanie
W naszym obecnym systemie edukacyjnym zauważa się pewne istotne niedoskonałości na wszystkich trzech poziomach: w szkole podstawowej, średniej i wyższej. Proces nauczania jest zbyt skoncentrowany na abstrakcyjnych zagadnieniach, co prowadzi do nadmiernego obciążenia umysłu uczących się. Głównym celem tego procesu zdaje się być jedynie uzyskanie papierowego dokumentu, czyli dyplomu. Aby osiągnąć ten cel, stosowane są metody, które są szkodliwe, niezgodne z naturą człowieka i zniekształcające jego zmysły.
Najbardziej dotkliwe są problemy związane z nadmiernym przedłużaniem abstrakcyjnego nauczania, separacją od rzeczywistego życia poprzez system internatowy, sztucznymi ćwiczeniami, które przyzwyczajają do mechanicznego wykonywania obowiązków, oraz przeciążaniem pracą bez uwzględniania indywidualnych potrzeb wieku. Brak skoncentrowania na praktycznym nauczaniu sprawia, że młodzież nie jest odpowiednio przygotowywana do życia. W późniejszym okresie, kiedy muszą stawić czoła wyzwaniom, często brakuje im zarówno wytrwałości, jak i umiejętności obrony.
Nasze szkoły, zamiast wzmacniać zdrowy rozsądek, wolę i odporność psychiczną, pozbawiają swoich uczniów tych kluczowych elementów niezbędnych do osiągnięcia sukcesu w życiu. W efekcie wychowankowie wchodzą w dorosłość nieprzygotowani, a pierwsze próby samodzielnego funkcjonowania niosą ze sobą ból i rozczarowanie. Często brakuje im siły psychicznej, co wpływa negatywnie na ich zdolność do radzenia sobie z życiowymi wyzwaniami.
To niebezpieczne doświadczenie, ponieważ pozbawieni odpowiedniego wsparcia, młodzi ludzie narażeni są na moralną walkę i zaburzenia równowagi psychicznej. Rozczarowania, które są zbyt głębokie, ranią duszę, pozostawiając w niej bruzdy, które są trudne do zagojenia z powodu nadmiernej intensywności i goryczy doświadczanej sytuacji.
